عایق الاستومری چیست؟
عایق الاستومری ، سالهاست برای کاهش اتلاف حرارتی در سیستم تهویه مطبوع و آب‌رسانی ساختمان‌ها از انواع مواد عایق استفاده می‌شود. یکی از جدیدترین روش‌های عایق‌بندی استفاده از عایق‌های الاستومری سلول بسته می‌باشد.
این عایق‌ها از مواد لاستیکی ساخته می‌شوند اما فرآیند شکل‌دهی آن‌ها به صورتی است که در هنگام تولید، فضاهای خالی بسیاری در ساختار آن تشکیل شود. درواقع می‌توان بافت این عایق الاستومری را به یک حجم از لاستیک کف کرده و حباب‌دار از تشبیه کرد. به همین دلیل گاهی این عایق‌ها را الاستوفوم یعنی کف لاستیکی نیز می‌نامند. این حباب‌های ریز، سلول نامیده می‌شود.
ساختار سلول این عایق مانند سدی لایه‌لایه در برابر رطوبت و بخار عمل می‌کند. ضمن اینکه وزن مخصوص عایق را پایین آورده و مقاومت حرارتی آن را افزایش می‌دهد. به کمک این ساختار، عایق الاستومری ضمن حفظ کلیه مزایای عایق‌های سنتی، از بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف آن‌ها یعنی عدم مقاومت به رطوبت، مبرا هستند. نفوذ رطوبت در عایق‌های سنتی نه‌تنها مقاومت حرارتی آن‌ها را کاهش می‌داد، بلکه باعث خوردگی در تأسیسات نیز می‌شد. علاوه بر این‌ها رطوبت عامل رشد انواع قارچ‌ها و فاکتورهای بیماری‌زا نیز هست. عمر مفید بالا و نصب سریع و آسان نیز از دیگر مزایای این عایق‌هاست.
جنس عایق الاستومری چیست؟
نکته بسیار مهم در زمان سفارش عایق الاستومری توجه به جنس آن‌هاست. در تهیه عایق الاستومری(elastomeric insulation) معمولاً از دو جنس لاستیک NBR و EPDM استفاده می‌شود. NBR از EPDM ارزان‌تر است و مقاومت بالاتری هم نسبت به روغن‌های معدنی دارد. در عوض EPDM با مس واکنش نمی‌دهد و مقاومت بالاتری نسبت به نور خورشید و اشعه ماورای بنفش دارد. بنابراین در اکثر کاربردها می‌توان از عایق NBR استفاده کرد مگر در مورد عایق کردن لوله‌های مسی و عایق‌کاری در بیرون از ساختمان و در برابر نور خورشید. البته نور خورشید عمر مفید EPDM را نیز کاهش می‌دهد. به همین منظور پیشنهاد می‌شود تمامی عایق‌کاری‌های بیرون ساختمان را باروکش آلومینیومی مناسب بپوشانید.